Officiële landstaal: Hebreeuws, Arabisch
Hoofdstad: Jeruzalem (claim)
Regeringsvorm: Republiek, parlementaire democratie
Staatsvorm: Republiek en eenheidsstaat
Staatshoofd: President Reuven Rivlin
Regeringsleider: Premier Benjamin Netanyahu
Religie: Joods 76%, Moslim 16,6%, Christendom 2,1%, Druus 1,7%
Oppervlakte: 22.072 km²
Inwoners: 8.174.527 (2016)
Inwoners / km²: 370,4 / km² (2016)
Munteenheid: Nieuwe Israëlische Sjekel
Nationale feestdag: 14 mei
Volkslied: Hatikwa (De Hoop)

Al-Hakim, de zesde Fatimidische kalief van Egypte, was een van de excentriekste heersers in de geschiedenis van de islam. In tegenstelling tot zijn voorgangers, die grote religieuze verdraagzaamheid vertoonden, was al-Hakim een fanatieke sjiiet die christenen, joden en soennieten actief en vaak bloedig vervolgde. Sommige historici denken dat hij aan schizofrenie leed. Christenen moesten in het openbaar een zwarte hoed opzetten en een 50 cm groot houten kruis om hun nek dragen. Al-Hakim werd gevreesd om zijn willekeurige wetten, die bijvoorbeeld schaakspelen en het eten van druiven verboden. Net zo willekeurig liet hij ambtenaren, dichters, rechters, artsen, generaals, koks, badhuismedewerkers en slaven ter dood brengen. In 1005 liet hij alle honden in Egypte afmaken, omdat het geblaf hem hinderde.

Al-Hakims christenvervolgingen bereikten een climax in 1009 toen hij de Heilig-Grafkerk in Jeruzalem liet verwoesten. De muren van de kerk liet hij neerhalen en het graf van Christus werd met hamers en houwelen bewerkt. De kalief gaf ook opdracht de Geboortekerk in Bethlehem te vernietigen, maar de plaatselijke moslims weigerden zijn bevelen uit te voeren.

Al-Hakim verdween in 1021 onder duistere omstandigheden tot grote opluchting van iedereen behalve de aanhangers van de sjiitische Druzensekte, die hem als een incarnatie van Allah beschouwden. Moderne sjiitische Druzen geloven dat al-Hakim ooit zal terugkeren als de voorspelde verlosser Mahdi om rechtvaardigheid in de wereld te brengen.

De Heilig-Grafkerk werd in 1048 herbouwd, maar zijn verwoesting gaf veel christenen het gevoel dat Jeruzalem weer in christelijke handen hoorde te komen. Dit droeg direct bij aan het ontstaan van de kruistochten.