Het keizerrijk onder Aemilianus (253 n.C.)

Marcus Aemilius Aemilianus (207 of 208? - september? 253) was ongeveer 3 maanden keizer van Rome, rond de zomer 253.

Hij stamde oorspronkelijk uit een onbekende Mauretaanse familie maar wist door zijn talenten consul te worden. In 251 werd hij benoemd tot gouverneur van Neder Moesia. Hij volgde hiermee Trebonianus Gallus op die tot keizer was uitgeroepen. Hij werd geacht vrede met de Goten te bewerkstelligen. Aemilianus verdeelde echter het geld, dat bedoeld was deze vrede te subsidiëren, onder zijn soldaten. In 253 riepen zijn troepen hem uit tot keizer en rukten op naar Rome. Daarop verklaarde Rome Aemilianus tot staatsvijand en stelde Valerianus aan om Aemilianus te vervangen.

Voordat Valerianus voldoende troepen had kunnen mobiliseren, waren Aemilianus' troepen al zover opgerukt dat het te laat was om ze te stoppen. Het kleine leger van Gallus zag geen heil in de ongelijke strijd, kwam in opstand en vermoordde Gallus en medekeizer Volusianus. Twee dagen later bereikte Aemilianus Rome en werd onmiddellijk door de senaat - die hem nota bene twee weken eerder tot staatsvijand had verklaard - uitgeroepen tot keizer.

Spijtig voor Aemilianus was Valerianus echter doorgegaan met het mobiliseren van troepen en tegen het eind van de zomer van 253 rukte hij op zijn beurt op naar Rome. Aemilianus rukte uit en beide legers ontmoetten elkaar bij een brug bij Spoleto in Umbria. Het moet tot een treffen zijn gekomen aangezien de brug daarna Pons Sanguinarius is gaan heten, maar al het bloed was zinloos aangezien Aemilianus door zijn eigen soldaten werd vermoord.