Het keizerrijk onder Macrinus (217 tot 218 n.C.)

Marcus Opellius Macrinus was een Romeinse keizer van 11 april 217, na de moord op zijn voorganger Caracalla bij Carrhae, tot 8 juni 218 toen hij mede door acties van Caracalla's familie in Syrië verslagen en gedood werd door de troepen van Elagabalus.

Macrinus was een berber afkomstig uit de Romeinse provincie Mauretania Caesariensis (Noord-Afrika). Hij was prefect van de Praetoriaanse garde onder Caracalla totdat hij het vermoeden kreeg dat hij wel eens diens volgende slachtoffer zou kunnen worden.

De Parthen, onder koning Artabanus IV, waren een probleem voor de kersverse keizer, en hij probeerde meteen vrede te sluiten. De Parthische koning zag dit echter (terecht) als zwakheid en viel aan. Macrinus werd verslagen en moest een zeer nadelige vrede sluiten. Ook sloot hij vrede met de Armeniërs en de Daciërs. Alle goodwill die Macrinus nog had was inmiddels wel weg (ook omdat hij nog altijd Rome niet had bezocht). Iulia Domna, de moeder van Caracalla, en Iulia Maesa, haar zus, besloten om Macrinus uit de weg te ruimen. Ze lieten het leger op 15 mei 218 Maesa's kleinzoon Elagabalus (14 jaar oud) tot keizer uitroepen. Op 8 juni kwam het tot een veldslag tussen de opstandige troepen van Elagabalus en troepen loyaal aan Macrinus. Elagabalus overwon en Macrinus' lot was bezegeld. Hij vluchtte, maar werd niet lang erna geëxecuteerd in Cappadocia. Zijn zoon Diadumenianus, die kort voor de beslissende slag tot medekeizer benoemd was, volgde het lot van zijn vader niet veel later.